توسعه امری اجتناب‌ناپذیر در زندگی آدمی است و مهم‌ترین منبع توسعه، نیروی انسانی است، چگونه نگریستن به انسان خط‌مشی توسعه را مشخص می‌سازد، امروزه یکی از شاخصه‌های توسعه را در جهان میزان مشارکت زنان می‌دانند لذا تمامی مفاهیمی که به این مشارکت متصل باشد جزو امور مهم توسعه محسوب می شود از طرفی دیگر حجاب، لباس مشارکت اجتماعی و لباس جوامع فردا برای زن مسلمان است که می‌‌توان آن را یکی از مقوله‌های توسعه دانسته، حجاب نه‌تنها اخلاق و عدالت را وارد روابط انسانی می‌نماید بلکه توسعه انسانیت را مرکز اصلی فعالیت زن قرار می دهد و نظام را جهت بهره‌وری بهینه از منابع انسانی آماده می‌سازد.

حجاب لباس جوامع فردا

حجاب یک نیروی بالقوه است که می‌تواند:

• در فعالیت زنان اثرات قطعی داشت،
• افراد را به هم متصل کرد،
• متشکل ساخت
• و حیات سازمانی را به آنان برگرداند
• و مفهوم صحیح توسعه نیروی انسانی را برای کشورهای ارزشی بازسازی نماید.

قابل ذکر است که تنها منبع فکری که تابه حال با حجاب زنان مخالفت علنی کرده است، اومانیسم است! زیرا:

حجاب می‌تواند توان‌مندی‌های فردی را شناسایی کرده، زمینه ی پردازش اولیه آن‌ها را ایجاد کند و درک و احترام به سرمایه‌های درونی را ابقا نماید حجاب با پیشرفت همراه با دریدن دیگران مخالف است؛ زیرا سهم انسانیت محدود نیست، بدحجابی، لباس اومانیستی است که در دورانش به پایان رسیده‌است.

بی‌حجابی ،لباس دیروز است و حجاب، لباس فردا !

همه اندیشمندان بر این اصل متفقند که یکی از علل توسعه انسانیت در جامعه، توسعه اخلاق است و حجاب می‌تواند عوامل مؤثر توسعه و توازن ببخشد، آن‌ها را با اخلاق بیامیزد و به سوی تحقق عدالت اجتماعی سوق دهد. حجاب زن مسلمان، ناقض تمامی نظریه‌ها و مکاتب مادی همچون مارکسیسم، فرویدیسم، فاشیسم و … می‌باشد که تحولات اجتماعی فکری را تابع جو تاریخی همچون موقعیت‌های اجتماعی، اقتصادی و … می‌دانند.

حجاب در پی هدایت فرهنگ بشری است.

چهارده قرن است که در کشورهای مختلف، با دیدگاه‌های گوناگون رعایت شده است و با وجود تغییرات سریع اجتماعی، هنوز پابرجا مانده و خود را با شرایط اجتماعی و پویایی زمان تطبیق داده‌است. پس باید شک کرد که نکند حجاب براساس عناصر ذاتی طبیعت انسان، به حیات خود ادامه می دهد، یا حداقل براثر عناصر که در تکامل تاریخ در او به‌صورت امور ذاتی درآمد، زنده است؟

متفکران، عوامل قدرت را متعدد می‌دانند و زمینه رشد همه آن‌ها را ناشی از قدرت مادی نمی‌داند و همین که انسانی بدون ارضاء زمینه مادی، برای نگهداری حکم حجاب، ایستادگی می‌کند و به فعالیت خود ادامه می‌دهند، یک قدرت فرهنگی زائدالوصفی را برای خود کسب می‌کند که شکستن آن در حد قدرت های معمول جامعه نیست؟!

حجاب بر تمامی رفتار اجتماعی اثر نهاده و حاکمیت اخلاق را بر کلیه شئون زندگی می‌خواهد.

حجاب می‌کوشد عکس‌العمل‌ها را مطابق مذهب شکل دهد و یک نوع یکسانی برداشت، مطابق محفوظات دینی را القا کند.

در غرب القا می‌شود که براساس بی‌نظمی فرهنگی، کسی حرف دیگری را نمی‌فهمد؛

اما حجاب ، لباس و زبان مفاهمه است،

زبان یکسان فهمی، زبان حفظ انسانیت و اشتراک در اخلاق است.

حجاب، بمباران فکری تبلیغی غرب رو می‌شکند و توجیه روان‌شناسی جدید را که جفای هر گناهکار و بزهکار را بگردن عواملی پیچیده نظام اجتماع می‌اندازد، طرد می‌کند. رسانه‌های گروهی در غرب این معنا را تقویت می‌کنند که عوامل مخفی پشت پرده در مبادرت انسان‌ها به گناه ، مقصرند و مدیر، مربی و والدین ،دیگر اقتدار تربیتی ندارند.

حجاب تأثیر حرکت فردی علیه جو مغشوش اجتماعی تبلیغی را به اثبات می‌رساند.

و اثبات می‌کند که فرد ،هم می‌تواند کارکرد داشته باشد ،هم اقتدار عوامل پشت پرده را محدود کند.

حجاب، جزء عوامل فردی و سیستمی است که سوخت لازم را برای حرکت جامعه تامین می کند و انسان‌ها را مستقل، آزاد، مسئولیت‌پذیر و پیروی اخلاق می‌خواهد.

حجاب، عامل اتصال ملیت و فرهنگ به مذهب است نه آدمی را در دنیای مغشوش کنونی از گیجی و منفعل بودن در دست تبلیغات می‌رهاند.

و نه‌تنها نقش زن را محو نمی‌کند،

بلکه به‌‌عنوان یک انسان متفکر، آن را مرئی کرد، تا در قلمرو فرهنگ بهتر فعالیت کند.

حجاب، جزو بنیان‌های اقتدار فرهنگی جامعه است؛ جزء اهرم‌هایی است که همه چیز را می‌‌توان با قانون آن سنجید.

یک پدیده‌ای همچون حجاب، به چه میزان باید تعقلی، اساسی و محسوس باشد که در مثال‌ها به‌صورت شرطی به ذهن درآید ؟ حجاب لباس جوامع فردا ، لباس قوای درونی و تعقلی زن است همین لباس مسئولیت‌پذیری است که به پویایی ارزش‌ها منجر می گردد هر چه فعالیت ها بیشتر با اهداف سیستم ولایی سازگار باشند، کمتر در مسیر افراط و تفریط قرار گرفته و اثربخشی شان بیشتر می شود.